Οι Μικρές Λεπτομέρειες

Χτες ανακάλυψα ότι το modem μου χρειάζεται κι ένα ακόμα μικρό adapter για να παίξει σωστά. Το πιο κοντινό μέρος που είναι ανοιχτό Σάββατο απόγευμα είναι το Fust στον κεντρικό σταθμό.

Πάω εκεί, λοιπόν, κι ο υπάλληλος μου λέει ότι συνήθως έχει το adapter που θέλω, αλλά όχι σήμερα. Σήμερα του ‘χουν τελειώσει. Μετά όμως κάνει και κάτι που με αφήνει σύξυλο. Μου προτείνει μαγαζί που δεν είναι μέρος της ίδιας αλυσίδας, ένα απλό μαγαζί με ηλεκτρικά είδη 1-2 τετράγωνα παρακάτω. Ξαφνιάζομαι που ο υπάλληλος του Fust δε σκέφτεται εντελώς συντεχνιακά, κάτι σαν “σιγά μη σε στείλω στον ανταγωνιστή”, αλλά δεν του πολυ-δίνω σημασία εκείνη τη στιγμή.

Όπως κατεβαίνω για το μαγαζί με τα ηλεκτρικά, μου θυμίζει ο άνθρωπός μου ότι έχει κι άλλο Fust, κάτω από το Jelmoli, πολύ κοντά στο μέρος που είμαι. Πάω εκεί λοιπόν. Ρωτάω για το ίδιο adapter και ο υπάλληλος στην αρχή δεν καταλαβαίνει τι θέλω. Μόλις το πιάνει όμως, μου δείχνει τη συσκευασία και μου λέει “νομίζω αυτό είναι”. Εγώ δεν έχω ιδέα αν είναι αυτό, γιατί δεν έχω μετρήσει τη διάμετρο από τα δύο βύσματα που θέλω να ενώσω. Έχω όμως τα δύο απαραίτητα μέρη μαζί. Του τα δείχνω και τι κάνει ο θεός;

Ανοίγει τη συσκευασία, μου δίνει το adapter και μου λέει “δοκίμασέ το, κι αν σου κάνει καλώς”. Δεύτερο μικρό σοκ. Δεν τον νοιάζει που με είδε μόλις πριν μισό λεπτό. Δεν κολλάει να ανοίξει τη συσκευασία και να το δοκιμάσουμε. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να μην πάρω κάτι εντελώς άχρηστο, που δεν κάνει για τη δουλειά που το θέλω.

Δεν ξέρω αν είναι γενικά πολιτική της συγκεκριμένης εταιρείας ή αν απλά έτυχε εγώ να πέσω σε γαμάτους υπαλλήλους. Όποιο από τα δύο κι αν ισχύει, από σήμερα έχω μεγάλη εκτίμηση στους υπαλλήλους που εξυπηρετούν τον κόσμο σε καταστήματα του Fust.

Advertisement